04 ตุลาคม 2565

7 เหตุผลที่ทำให้เกิดผงของตะแกรงโมเลกุลใน PSA

1. ก๊าซวัตถุดิบอุ้มน้ำ

ตะแกรงโมเลกุลมีการดูดซึมน้ำที่ดีและความสัมพันธ์ที่ดีกับน้ำ เป็นการยากที่จะคายซับด้วยวิธีการทางกายภาพแบบทั่วไปหลังจากมีการดูดซับน้ำ ระบบ PSA แทบจะไม่สามารถกำจัดออกได้ภายใต้สภาวะอุณหภูมิปกติ ส่งผลให้ความสามารถในการดูดซับของตะแกรงโมเลกุลลดลงอย่างมีนัยสำคัญและแรงดันของระบบเพิ่มสูงขึ้น หลังจากที่ตะแกรงโมเลกุลดูดซับน้ำ ความต้านทานแรงดันด้านข้างจะลดลงอย่างมาก และบ่อยครั้งที่ตะแกรงโมเลกุลเสียหายได้ง่ายในระหว่างกระบวนการปรับสมดุลแรงดันของระบบ PSA

2. ระบบแรงดันสูง

ตะแกรงโมเลกุลเป็นอนุภาคที่มีโครงสร้างเป็นรูพรุน ในการออกแบบ PSA ดั้งเดิม ควรพิจารณาความต้านทานแรงดันของตะแกรงโมเลกุลอย่างเต็มที่ แรงดันสูงเป็นสิ่งที่ดีสำหรับการดูดซับ แต่จะเป็นสาเหตุทำให้เกิดความผันผวนของชั้น ความผันผวนของชั้นจะทำให้เกิดการเสียดสีระหว่างอนุภาคตะแกรงโมเลกุลในการผลิตผง ทำให้รูพรุ่นขนาดเล็กในตะแกรงโมเลกุลถูกปิดกั้นและเสียหาย ความสามารถในการดูดซับจะลดลงอย่างมาก และความดันของระบบจะเพิ่มขึ้น และปรากฏการณ์นี้ค่อยๆ เสื่อมลง และในที่สุด ผงแป้งจำนวนมากก็ถูกปล่อยออกจากชั้น

3. ตะแกรงโมเลกุลคุณภาพต่ำทำให้เกิดแป้งขึ้น

เมื่อตะแกรงโมเลกุลบรรจุหลวมเกินไปและปริมาณการบรรจุไม่เพียงพอ ความเสียดทานระหว่างตะแกรงโมเลกุลจะมีขนาดใหญ่ที่สุด ซึ่งอาจทำให้ตะแกรงโมเลกุลกลายเป็นผงได้ง่าย

4. แผ่นแยกและผ้ากรองในหอดูดซับมีข้อผิดพลาดในการแบ่งชั้นขนาดใหญ่

เมื่อเติมตะแกรงโมเลกุลแล้ว แผ่นแยกภายในและสำลีกรองจะมีข้อผิดพลาดในการแบ่งชั้นขนาดใหญ่ ซึ่งจะทำให้มีช่องว่างที่ซ่อนอยู่ เมื่อความดันของระบบสูง ช่องว่างเหล่านี้จะถูกปล่อยไปยังตะแกรงโมเลกุล ทำให้ตะแกรงโมเลกุลหลวมเกินไปและความหนาแน่นรวมลดลง ทำให้ตะแกรงโมเลกุลกลายเป็นผง

5. กาสลับระบบบ่อยครั้งและการปรับแรงดันให้เท่ากัน

การออกแบบระบบ PSA ควรพิจารณาปริมาณที่เหมาะสมและระยะเวลาการเปลี่ยนของตะแกรงโมเลกุล เพื่อให้ประสิทธิภาพการผลิตก๊าซของตะแกรงโมเลกุลอยู่ในช่วงที่เหมาะสม ระยะเวลาการเปลี่ยนสั้นจะเพิ่มอัตราการผลิตก๊าซ แต่จะเพิ่มการสึกหรอระหว่างตะแกรงโมเลกุลและทำให้ตะแกรงโมเลกุลกลายเป็นผง

6. ทนต่อไนโตรเจนในท่อไอเสียได้มาก

ความต้านทานของระบบ PSA ต่อการปล่อยไนโตรเจนมีน้อย สิ่งนี้สามารถดูดซับและปรับปรุงประสิทธิภาพได้อย่างสมบูรณ์ มิฉะนั้น ความดันในระบบจะเพิ่มขึ้นในรอบถัดไป และความสามารถในการดูดซับที่มีประสิทธิภาพของตะแกรงโมเลกุลจะลดลงอย่างมาก หลังจากทำงานเป็นเวลานาน ทำให้เกิดผงตะแกรงโมเลกุลได้ง่าย

7. สปริงขันในตัวดูดซับมีขนาดเล็ก

สปริงปรับความตึงในตัวดูดซับสามารถเติมความสูงของช่องว่างของตะแกรงหลังจากที่ปล่อยผงออกได้ทันเวลา และความสูงของจุดทำงานของสปริงควรมากกว่าแรงดันสูงสุดในส่วนด้านในของตัวดูดซับ มิฉะนั้นช่องว่างตะแกรงโมเลกุลไม่สามารถเติมได้ทันเวลาความหนาแน่นของมวลจะลดลงและในที่สุดเตียงจะตกลงมาอย่างจริงจังและจะมีการปล่อยผงจำนวนมาก